Shumë vite.. kishin kaluar
Mendoja ja kam dalë..
Mendoja të kisha harruar
Sish ndjenja si më parë..
Mendoja ishte histori e vjeter..
Harruar duhej të ishte me patjetër..
Por në moment gjithcka ndryshoji
Ai shikim më shkatërroi
Ehh..Sa shum kishe ndryshuar
sa nur që të kishte rënë
Me vajzen në për duar
Kur ecje mbi kalldrem
E koken dot se ktheja
Nuk flisja dot një fjalë
Nderkoh që kishe vajzën
Dhe un kisha nje djalë…
Ndjenja më lëndoi
Doja të të përqafoja
Doja që të vija
Serisht të të ledhatoja
Por se bëja dot!..
Tash kishim stad tjetër
S’mund të të përshëndesja as si mik i vjeter..
Vendosa që të iki
Eshtë më mir të shkoj..
Ndryshe ajo ndjenjë dhe ty do të shkatrrojë..